Far-sightedness, also known as long-sightedness, hypermetropia, and hyperopia, is a condition of the eye where distant objects are seen clearly but near objects appear blurred. This blur is due to incoming light being focused behind, instead of on, the retina due to insufficient accommodation by the lens. Minor hypermetropia in young patients is usually corrected by their accommodation, without any defects in vision. But, due to this accommodative effort for distant vision, people may complain of eye strain during prolonged reading. If the hypermetropia is high, there will be defective vision for both distance and near. People may also experience accommodative dysfunction, binocular dysfunction, amblyopia, and strabismus. Newborns are almost invariably hypermetropic, but it gradually decreases as the newborn gets older.

അക്കൊമഡേഷൻ പൂർണ്ണമായും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥയിൽ, ദൂരെയുള്ള വസ്തുക്കളുടെ പ്രതിബിംബം റെറ്റിനയിൽ വീഴേണ്ടതിനു പകരം റെറ്റിനക്കു പിന്നിൽ വീഴുന്ന അവസ്ഥയുണ്ടാകുന്ന ഒരു കാഴ്ചവൈകല്യം ആണ് ദീർഘദൃഷ്ടി എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നത്. കണ്ണിന്റെ നീളം കുറയുന്നതു മൂലമോ കോർണ്ണിയയുടെയോ കണ്ണിലെ ലെൻസിന്റെയോ വക്രത കുറയുന്നത് മൂലമോ ഇത് സംഭവിക്കാം. സാധാരണ ആംഗലേയ ഭാഷയിൽ Farsightedness, Longsightedness എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിൽ ഹൈപ്പർമെട്രോപ്പിയ (Hypermetropia), ഹൈപ്പറോപ്പിയ (Hyperopia) എന്നീ പേരുകളിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെടുന്നു.