Punctuation marks are marks indicating how a piece of written text should be read and, consequently, understood. The oldest known examples of punctuation marks were found in the Mesha Stele from the 9th century BC, consisting of points between the words and horizontal strokes between sections. The alphabet-based writing began with no spaces, no capitalization, no vowels, and with only a few punctuation marks, as it was mostly aimed at recording business transactions. Only with the Greek playwrights did the ends of sentences begin to be marked to help actors know when to make a pause during performances. Punctuation includes space between words and the other, historically or currently used, signs.

ലിഖിതഭാഷയിൽ, വിവക്ഷിതം വ്യക്തമാക്കുന്നതിനായി വാക്യങ്ങളിൽ ചില അടയാളങ്ങൾ ഇടുന്നതിനാണ് ചിഹ്നനം എന്ന പറയുന്നത്. ഭാഷണത്തിലെ വിരാമങ്ങളെയും അനുതാനങ്ങളെയും എഴുത്തിന്റെ ഘടനയിലേക്ക് പരിവർത്തിപ്പിക്കുകയാണ് ചിഹ്നനം. അന്വയത്തിൽ സന്ദേഹത്തിന് ഇടകൊടുക്കാതിരിക്കുക എന്നതാണ് ചിഹ്നങ്ങളുടെ ധർമ്മം.