ಸ್ಮಾರಕ ವು, ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರಶಂಸಿಸಲು ಅಥವಾ ಮುಖ್ಯವಾದ ಘಟನೆಯನ್ನು ನೆನೆಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಥವಾ ಒಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮೂಹದ ಹಿಂದಿನ ಘಟನೆಗಳ ನೆನಪಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆ ಗುಂಪಿಗೆ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿದ್ದ ಘಟನೆಯನ್ನು ಪ್ರಖ್ಯಾತಗೊಳಿಸಲು ಕಟ್ಟುವಂತಹ ಒಂದು ಬಗೆಯ ರಚನಾ ವಿನ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ. ಇವುಗಳನ್ನು ನಗರಗಳ ಅಥವಾ ಸ್ಥಳಗಳ ಸೊಬಗು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಾಷಿಂಗ್ ಟನ್ D.C., ನ್ಯೂಡೆಲ್ಲಿ ಹಾಗು ಬ್ರಾಸಿಲಿಯ ಮೊದಲಾದ ಯೋಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ನಗರಗಳು ಸ್ಮಾರಕಗಳ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲು ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡಿವೆ. ವಾಷಿಂಗ್ ಟನ್ ನ ಸ್ಮಾರಕ ವಿರುವ ಸ್ಥಳವು(ಅಲ್ಲದೇ ಲಂಬವಾಗಿರುವ ಜ್ಯಾಮಿತಿಯಾದರೂ ಭೌತಿಕ ವಿವರಣೆಯಲ್ಲ ) ಜಾರ್ಜ್ ವಾಷಿಂಗ್ ಟನ್ ಗೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲು, ನಗರದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಗೊಳಿಸುವುದಕ್ಕೆಂದು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿತು. ಹಳೆಯ ನಗರಗಳು, ಮೊದಲೇ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿರುವಂತಹ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವಂತಹ ಅಥವಾ ಒಂದರ ಮೇಲೆ ಬೆಳಕುಚೆಲ್ಲಲು ಪುನರ್‌ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸಿದಂತಹ ಸ್ಮಾರಕಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಶೆಲ್ಲಿ ಅವನ ಜನಪ್ರಿಯ ಕಾವ್ಯವಾದ"ಒಝೆಮೆಂಡಿಯಾಸ್‌" ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರಭಾವಬೀರುವುದು ಹಾಗು ವಿಸ್ಮಯವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುವುದು ಸ್ಮಾರಕಗಳ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿದೆ. ಇಂಗ್ಲೀಷ್ನಲ್ಲಿ "ಮಾನ್ಯುಮೆಂಟಲ್" ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಅಸಾಧಾರಣವಾದ ಗಾತ್ರವನ್ನು ಹಾಗು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಲು ಸೂಚಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಪದವನ್ನು ಲ್ಯಾಟೀನ್ ನ "ಮೊನೆರೆ" ಯಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಇದು 'ನೆನಪುಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು' ಅಥವಾ 'ಎಚ್ಚರಿಸುವುದು ಎಂಬ ಅರ್ಥ ಕೊಡುತ್ತದೆ.'

A monument is a type of structure that was explicitly created to commemorate a person or event, or which has become relevant to a social group as a part of their remembrance of historic times or cultural heritage, due to its artistic, historical, political, technical or architectural importance. Some of the first monuments were dolmens or menhirs, megalithic constructions built for religious or funerary purposes. Examples of monuments include statues, (war) memorials, historical buildings, archaeological sites, and cultural assets. If there is a public interest in its preservation, a monument can for example be listed as a UNESCO World Heritage Site. The Palgrave Encyclopedia of Cultural Heritage and Conflict gives the next definition of monument:

Monuments result from social practices of construction or conservation of material artifacts through which the ideology of their promoters is manifested. The concept of the modern monument emerged with the development of capital and the nation-state in the fifteenth century when the ruling classes began to build and conserve what were termed monuments. These practices proliferated significantly in the nineteenth century, creating the ideological frameworks for their conservation as a universal humanist duty. The twentieth century has marked a movement toward some monuments being conceived as cultural heritage in the form of remains to be preserved, and concerning commemorative monuments, there has been a shift toward the abstract counter monument. In both cases, their conflictive nature is explicit in the need for their conservation, given that a fundamental component of state action following the construction or declaration of monuments is litigating vandalism and iconoclasm. However, not all monuments represent the interests of nation-states and the ruling classes; their forms are also employed beyond Western borders and by social movements as part of subversive practices which use monuments as a means of expression, where forms previously exclusive to European elites are used by new social groups or for generating anti-monumental artifacts that directly challenge the state and the ruling classes. In conflicts, therefore, it is not so much the monument which is relevant but rather what happens to the communities that participate in its construction or destruction and their instigation of forms of social interaction.