Paganism is a term first used in the fourth century by early Christians for people in the Roman Empire who practiced polytheism, or ethnic religions other than Judaism. In the time of the Roman Empire, individuals fell into the pagan class either because they were increasingly rural and provincial relative to the Christian population, or because they were not milites Christi. Alternative terms used in Christian texts were hellene, gentile, and heathen. Ritual sacrifice was an integral part of ancient Greco-Roman religion and was regarded as an indication of whether a person was pagan or Christian. Paganism has broadly connoted the "religion of the peasantry".

பாகால், பாகால் மதம், பாகால் வழிபாடு அல்லது பாகாலியல் (Paganism) எனப்படுவது ஆபிரகாமிய சமயங்களாக கிறித்தவம், இசுலாம், யூதம் ஆகிய சமயங்களைச் சாராத, தொன்ம ஐரோப்பிய நம்பிக்கைகளைக் குறிக்கிறது. அத்தகைய தொல் நம்பிக்கைகளைக் உடையோர் பாகாலைச் சார்ந்தவர்கள் எனப்பட்டனர். இவர்கள் பல தெய்வழிபாடுகள்; மூதாதையர்களை வணங்குதல்; ஆவி வழிபாடு மேற்கொள்பவர்கள் ஆவார். கிறித்தவம் ஐரோப்பவில் பரவும் முன்னர் இவர்கள் செல்வாக்கு பெற்றிருந்தார்கள்.