In economics, scarcity "refers to the basic fact of life that there exists only a finite amount of human and nonhuman resources which the best technical knowledge is capable of using to produce only limited maximum amounts of each economic good." If the conditions of scarcity did not exist and an "infinite amount of every good could be produced or human wants fully satisfied ... there would be no economic goods, i.e. goods that are relatively scarce..." Scarcity is the limited availability of a commodity, which may be in demand in the market or by the commons. Scarcity also includes an individual's lack of resources to buy commodities. The opposite of scarcity is abundance. Scarcity plays a key role in economic theory, and it is essential for a "proper definition of economics itself".

"The best example is perhaps Walras' definition of social wealth, i.e., economic goods. 'By social wealth', says Walras, 'I mean all things, material or immaterial, that are scarce, that is to say, on the one hand, useful to us and, on the other hand, only available to us in limited quantity'."

எண்ணிலடங்காத தேவைகளை முழுமையாக நிறைவுசெய்ய முடியும் அளவிற்கு வளங்களானது போதியளவு காணப்படாமை பொருளியலில் கிடைப்பருமை அல்லது பற்றாக்குற்றை (Scarcity) எனப்படும். வேறுவிதமாக கருதினால் ஒரு குமுகத்தின் (சமூகத்தின்) இலக்குகள் யாவும் ஒரே சமயத்தினில் நிறைவு செய்யமுடியாது என்பதனைக் கிடைபருமை விளக்குகின்றது. ஆகவே ஒரு பண்டத்தினை உற்பத்தி செய்வதற்கு இன்னொரு பண்டத்தின் உற்பத்தியினை விட்டுக் கொடுக்க வேண்டியிருக்கின்றது. பொருளியலாளரான லயனல் ராபின்சன் என்பவர் கிடைப்பருமையின் முக்கியத்துவத்தினை உணர்ந்து பொருளியலுக்கு அளித்த வரைவிலக்கணம் பின்வருமாறு: